Verhuizen vandaag de dag

Mijn neef Nico is afgelopen week verhuisd. Op een leeftijd van 28 dacht hij dat het eindelijk eens tijd was om het huis uit te gaan. De meeste mensen zullen dit waarschijnlijk schokkend vinden. 28 jaar is immers veel te oud! Toen ik een van mijn opa’s dit nieuws vertelde lachte hij Nico haast uit: “Haha, jeetje zeg, 28 jaar oud en dan pas het huis uit. Toen ik achttien was ging ik al het huis uit en varen op de open zee om geld te verdienen voor je moeder en oma.” Het klopt dat vergeleken met mijn opa Nico heel laat het huis uit gaat. Waar mijn opa alleen geen rekening mee houd is hoe erg de situatie is veranderd. 

Andere tijden

Om te beginnen woonde mijn opa destijds in Drenthe. Hij kon daar op zijn achttiende met gemak een huis kopen omdat deze simpelweg niet zo duur waren. Nico daarentegen woonde zo lang in zijn ouderlijk huis omdat hij per se in Purmerend wilde blijven wonen als hij het huis uit ging. Zoals sommigen van jullie misschien weten is Purmerend een dorp in de buurt van Amsterdam. Dit zou al genoeg moeten zeggen als je het nieuws de laatste tijd een beetje in de gaten hebt gouden. Er is in Amsterdam zo’n grote vraag naar woningen dat mensen op een wachtlijst moeten staan. Dit is natuurlijk ook zo in andere steden in de randstad, maar Amsterdam spant de kroon. Toen mijn neef zich op zijn vijftiende aanmelden stond er doodleuk op de site dat hij een wachttijd had van maar liefst twintig jaar! Niet alleen dat, hij betaalde ook nog eens twee ton voor een appartement van vijftig vierkante meter op drie hoog zonder lift. Vergelijk dat maar eens met mijn opa die voor een vierde van dat bedrag een vrijstaande woning kon kopen, en dat op zijn achttiende!

De verhuizing

Zoals boven genoemd verhuisde Nico naar een appartement van slechts vijftig vierkante meter. Voordat hij de verhuiswagen kon reserveren hadden zijn ouders al een hoekbank voor hem aangeschaft bij Hoekbank Purmerend. Net zoals mijn opa hadden ze er waarschijnlijk geen rekening mee gehouden dat het loche ding niet paste in het kleine appartement. Natuurlijk kwamen we daar pas achter toen het ding helemaal naar de derde etage getild was. We stonden hijgend en puffend het meubel in een hoek van het appartement te duwen voor wel twee uur, maar zonder succes. Mocht je dit lezen, het gaat je goed Nico!